چنگال یا چنگالک

مواد لازم : نان تُنُک ( نان تیری ؛ که نازک پهن کرده و بر روی تابه می پزند )

لُورک( غذایی که از دوغ پخته تهیه می شود و با آن کشک درست می کنند .)

یا ریچال ( لوری که با زردچوبه و گرد سیرخشک یا موسیر خشک و سیاه دانه مخلوط شده باشد)

یا شکر و روغن حیوانی ، یا یخنی کوبیده .

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->چِنگال ( به کسر حرف اوّل ) مخفف چنگ مال مخلوطی از نان تنک با لورک و ریچال و یا مخلوطی از روغن حیوانی همراه با شکر و یا نان خشک مخلوط با یخنی می باشد .

وجه تسمیه ی چنگال از آن جاست که این غذا با چنگ زدن و مالیدن با دست درست می شود « چنگ مال » و سپس چنگال نام گرفته است .

این غذا را به سه روش تهیه می کنند :

1- چنگال لُورک :

ابتدا چند قرص نان تنک که نازک و خشک است به خوبی خرد کرده و ریز ریز می کنند و یا نان تنوری (بازاری ) را با دست می پرزانند و با کمی آب و روغن نم می زند . بعد مقداری لورک یا ریچال روی نان های خرد کرده ریخته و بادست چنگ می زنند تا خوب مخلوط شود به طوری که لورک و ریچال با همه ی نان های خرد شده آغشته شده و اثری از لورک و ریچال در همه جای ظرف باشد.

چنگال آماده شده را با دست می خورند و هنگام لقمه برداشتن مواد را در دست فشار می دهند تا به هم بچسبد و به صورت لقمه درآید .

2- چنگال یخنی :

یخنی را که آب آن را گرفته اند و گوشت و نخود و لوبیای آن باقی مانده با گوشت کوب نرم کوبیده تا همه ی مواد به خوبی نرم و مخلوط شده باشد و به همان صورت اول با نان های ریز شده در هم می آمیزند. این غذا را با تربزه ( ترب سر درشت ) قاچ کرده ، سبزی خوردن و ترشی تناول می کنند . گاهی وقت ها خورش بادمجانی را که از ظهر باقی مانده به صورت چنگالک برای شب تهیه و می خورند.

3- چنگال شکر :

باز هم نان های خرد شده را در ظرفی ریخته و مقاری روغن حیوانی را که داغ کرده اند و به صورت مایع درآمده بر روی آن می ریزند و خوب چنگ می زنند و بعد مقداری شکر بر روی آن می پاشند و دوباره چنگ مال می کنند تا خوب با هم مخلوط شود و نوش جان می کنند.